13 01 2017
– 26 02 2017

Siedmiu Ojców. Siedem Tańców

Wernisaż: 13.01.2017, godz. 19.30

Czas trwania wystawy: 13.01 – 26.02.2017

Miejsce: Gdańska Galeria Miejska 1, ul. Piwna 27/29

Artystka: Zuzanna Janin

Kuratorka: Mariola Balińska

Koordynacja: Gabriela Warzycka-Tutak

 

Wystawie towarzyszy spotkanie z Zuzanną Janin prezentujące jej twórczości pt. „Od końca do początku”, które odbędzie się 17 stycznia 2017 o godz. 12.00 na Wydziale Rzeźby i Intermediów ASP w Gdańsku w Gmachu Małej Zbrojowni na Placu Wałowym.

 

Wystawa Zuzanny Janin „Siedmiu Ojców. Siedem Tańców” jest wystawą o męskości. Artystka prezentuje najnowsze realizacje rzeźbiarskie, rysunki, kolaże oraz prace wideo, zrealizowane na przestrzeni ostatnich lat, których centralną figurą jest postać mężczyzny. Wystawa eksploruje problem styku pamięci prywatnej i zbiorowej, artystka przywołując fragmenty pamięci osobistej uniwersalizuje je, odwołując się do takich pojęć jak męskość, ojcostwo, patriotyzm, bohaterstwo czy pamięć historyczna. Dokonując retrospekcji, powrotów i pętli w czasie, analizuje te pojęcia na nowo i zadaje pytanie o ich znaczenie i uniwersalność we współczesnej kulturze.

 

Instalacja rzeźbiarska „Siedmiu Ojców” (2014), składa się z umieszczonych na pniach dębu niewielkich figur mężczyzn przedstawiających rzeźbione z pamięci postacie „ojców” – od biologicznego taty, przez ojczyma, teściów, ojca chrzestnego i ojców adopcyjnych –  wykonanych z przezroczystej żywicy epoksydowej. Instalacji towarzyszy fryz rysunków-listów, napisanych przez artystkę do każdego z nich, przywołujący także uwarunkowania historyczne, wojny, totalitaryzm, które kształtują losy i prywatne zachowania ludzi, demaskując ich mocne i słabe strony, niekiedy słabości i lęki. Praca ma charakter bardzo osobisty, jednak przywołując we wspomnieniach obecnych i nieobecnych mężczyzn, artystka kontestuje relacje krytycznie odnosząc się do stereotypowej formuły męskości, kształtuje pamięć o starszych mężczyznach w ich niekiedy chwiejnym poczuciu ojcostwa. Do relacji starszego mężczyzny z kobietą w wieku córki odnosi się także ostatnia praca artystki: „Ostatnia kąpiel starca” (2016), będąca odwrotnością ikonicznego przedstawienia Zuzanna i starcy. Na ekspozycji pokazana będzie także seria kolaży: „Powstańcy”, „Ocaleńcy” i „Drużyna” (1863-2016), których punktem wyjścia stały się XIX – wieczne rysunki akademickie nagich modeli autorstwa prapradziadka artystki, malarza i rysownika Ignacego Jasińskiego, więźnia i zesłańca do Rosji za udział w Powstaniu Styczniowym. Klasyczne rysunki, wizerunki dawnych bohaterów –  patriotów, powstańców – zostały zestawione z wycinkami z gazet XX wieku  prezentującymi wizerunki mężczyzn popkultury, powszechnie uznanych za symbole męskości, wzorce nowoczesnego mężczyzny (David Bowie, Brad Pitt, Pelé), czy półnagich kibiców na meczach futbolowych. Dialog między przeszłością a współczesnością kieruje uwagę artystki na dawne i obecne postrzeganie męskości.

 

Spojrzenie artystki jest poetycką adoracją, jak i surowym komunikatem. To ona kontroluje i sprawuje władzę zarówno nad wizerunkami pamięci starszych mężczyzn w instalacji rzeźbiarskiej, jak i przedstawieniami młodych mężczyzn z serii kolaży. Artystka odwraca  relacje podporządkowania wizerunku kobiet mężczyznom, do czego przyzwyczaiła nas tradycyjna narracja historii sztuki.

W mniejszej sali prezentowane będą dwie realizacje wideo z serii „Taniec” jak urządzenie mapujące („Miasto” 2015-2016 i „Taniec dla Nelly i Marii” 2016). W pierwszej pracy pojawia się widoczna z drona malutka postać tańczącej kobiety, która przemieszcza się po ulicach miasta. Wirująca postać znaczy terytorium, pozostawia ślady, zaznaczając obszar jej wolności i radości, w której nie ma wizualnego śladu przemocy i agresji konotowanej z kulturą męskości. Jednak zarejestrowana przestrzeń miejska ma swoją historię, jest miejscem styku pamięci prywatnej – przenoszonych przez artystkę na przestrzeni dekad pamięci traum losów mieszkańców związanych z wojenną historią miasta – oraz pamięci zbiorowej, oficjalnej, która także jest wrażliwa i może być przedmiotem manipulacji politycznej czy ideowej. Druga praca przedstawia kobiecą postać tańczącą w przestrzeni prywatnej domu w ciężkich chodakach, jakie nosili więźniowie obozów koncentracyjnych. Realizacja ta przywołuje pamięć matki i babci artystki ocalonych z transportu do Auschwitz.

 

Taniec, który na przestrzeni lat wyznaczał nowe trendy w kulturze będąc przejawem buntu i wyzwolenia, służy artystce jako narzędzie wizualizujące uniwersalną prawdę o życiu, o człowieku, o szczęściu i redefiniujące jego relację z otaczającym światem, przestrzenią, pamięcią. Wystawa Siedmiu Ojców. Siedem Tańców  jest przywołaniem pytań o wolność jednostki, artystka  wskazuje konieczność redefinicji podstawowych pojęć dotyczących tożsamości, relacji, rodziny, władzy i polityki.

 

Mariola Balińska, kuratorka wystawy

 

Wystawa jest częścią projektu realizowanego w Galerii Labirynt w Lublinie oraz Galerii BWA w Olsztynie w 2016. Wystawie towarzyszy monograficzna książka poświęconej twórczości artystki pt. „Biała kruk”, wydana wspólnie przez Galerię Labirynt w Lublinie i lokal_30 w Warszawie.

 

Partnerami wystawy są: Galeria Labirynt z Lublina oraz lokal_30 z Warszawy

 

Zuzanna Janin

Mieszka i pracuje w Warszawie. Jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych polskich artystek zarówno na scenie polskiej, jak i międzynarodowej, jej prace znajdują się w państwowych i prywatnych kolekcjach w kraju i za granicą. Brała udział w wielu wystawach, m.in. w MAM Rio, Jeu de Pomme w Paryżu, Salzburger Kunstverein, Whitechapel w Londynie, a także w Biennale w Sydney, Biennale w Istambule, Biennale w Liverpool, 54 Biennale Sztuki w Wenecji (w ramach pokazu Rumunii w Palazzo Correr).  Jest współzałożycielką galerii lokal_30. W 2016 zdobyła nagrodę: The Best Artist na pokazie specjalnym galerii i muzeów w ramach ArtVilnius’16.

Grafika promująca wydarzenie.