Z przyjemnością informujemy, że jury Gdańskiej Galerii Miejskiej spośród prac nadesłanych na festiwal Grassomania 10: Z oranżadą w proszku na językach zaprosiło do udziału w festiwalu następujących artystów oraz prace:
1. Anna Witkowska Podróż
2. Weronika Teplicka Smells like war
3. Agnieszka Piasecka bez tytułu
4. Grzegorz Kozera Potrawki-Migawki
5. Anna Brudzińskia Relikwiarz
Gratulujemy zwycięzcom i serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy nadesłali zgłoszenia.
10. edycja Grassomanii odbędzie się 2 września 2018r. tradycyjnie w przestrzeni publicznej Gdańska. Interesujące nas lokalizacje zostały wybrane podczas warsztatów przez tych gdańszczan, którzy zechcieli na swoje miasto spojrzeć z artystycznego punktu widzenia.
Bank Inspiracji
Jest interaktywną bazą danych zawierającą rozmaite materiały dotyczące interesujących przestrzeni Gdańska. Wybór miejsc i materiałów, zebranych na ich temat przez mieszkańców, może być stale uzupełniany. Miejsca zaznaczone na mapie miasta, a także towarzyszące im dźwięki, kolory, impresje i wspomnienia zebrane w postaci zdjęć, nagrań, szkiców, notatek, itp. stanowią bazę dla dalszych działań artystycznych. W ten sposób umożliwiamy mieszkańcom współtworzenie sztuki i zachęcamy do kreatywnego dialogu z twórcami. Dołączając do Banku Inspiracji każdy może wziąć udział w kreowaniu artystycznego wyrazu przestrzeni naszego miasta. Projekt Bank Inspiracji oraz związane z nim Warsztaty Kreatywne zostały zorganizowane we współpracy ze Stowarzyszeniem Inicjatywa Miasto w ramach działań towarzyszących projektowi Unii Europejskiej: Kreatywna Europa, The People’s Smart Sculpture.
bankinspiracji.ggm.gda.pl
Grassomania
Jest projektem dedykowanym Günterowi Grassowi, budującym swój program wokół twórczości Noblisty, będącej przedmiotem interpretacji i inspiracji dla współczesnych twórców. Celem każdej edycji Grassomanii jest realizacja różnorodnych działań pozwalających na wszechstronne utrwalanie pamięci o Günterze Grassie, a także twórcze podejście do jego spuścizny. W roku 2018 przypada 10. edycja festiwalu, w ramach której wyjdziemy w przestrzeń Gdańska, a w jej doświadczaniu pomogą nam nasze wyostrzone zmysły.
ggm.gda.pl
10. GRASSOMANIA: Z oranżadą w proszku na językach
W wielu swoich wypowiedziach literackich Günter Grass wspominał czas dzieciństwa w przedwojennym Danzigu i poszukiwał śladów swojej tożsamości w powojennym Gdańsku za pomocą zmysłów. Spacerując przez miasto z bohaterami Grassa, lub z nim samym, słyszymy krzyk nadlatujących mew, stukot przejeżdżającego tramwaju, religijny śpiew lub szept modlitewny dobiegający zza grubych gotyckich murów kościelnych, kuranty z wieży ratusza, plusk morskich fal. Konkretne miejsca czy sytuacje uruchamiają specyficzne wspomnienia zmysłowe, takie jak smak oranżady w proszku na języku, regularnie przywoływany przez Grassa jako symbol dzieciństwa. Stęchlizna gdańskich podziemi, woń płynącego zarówno nad jak i pod ziemią kanału Raduni, zapach pietruszki, grzybów i kwiatów sprzedawanych na hali targowej, unoszący się kurz posadzek kościelnych, ciepło starych wypalonych licznymi pożarami cegieł, dotyk kawałka bursztynu, w którym zawarte są wszystkie wspomnienia i opowieści wszechczasów, składają się na wielozmysłowe doświadczenie historii i teraźniejszości przestrzeni, w której żyjemy.
Uznany fiński architekt Juhani Pallasmaa w swoich inspirujących książkach Oczy skóry i Myśląca dłoń poświęca wiele uwagi zmysłowemu odbiorowi miasta. Jego rozważania koncentrują się wokół cielesnego doświadczania otoczenia, sprzyjającemu ponownemu scaleniu wszystkich pięciu zmysłów odseparowanych od siebie w dużej mierze przez panującą kulturę technologiczną. Smak jest utożsamiany z powrotem do archaicznych początków świata. Zapachy są w stanie przywołać najbardziej odległe wspomnienia. Dotyk łączy nas z czasem i tradycją, wszak ileż to pokoleń ujmowało w dłonie tę samą klamkę wchodząc na przykład do kościoła Najświętszej Marii Panny w Gdańsku? Ciało człowieka jest miarą miasta – nogi odmierzają odległości, skóra wyczuwa fakturę i temperaturę powierzchni otaczających nas zabudowań. Dźwięki zaś określają przestrzeń, w której nas osadzają. Pallasmaa nie tylko zachęca czytelnika do czerpania przyjemności z wszystkich bodźców, na działanie których jest wystawiony podczas przechadzki przez miasto. Podkreśla także, że sensoryczność jako dominanta odbioru rzeczywistości, scala ciało człowieka z tkanką miasta, w którym żyje, redukując poczucie wyobcowania i osamotnienia. Mieszkam w mieście, a miasto mieszka we mnie, pisze Pallasmaa, dowodząc, że to właśnie architektura i sztuka są dziedzinami, które aktywizują i jednoczą doświadczenia zmysłowe, łączące człowieka z otaczającym go światem, porządkując jego byt. Ta intymna i bezpośrednia wielozmysłowa interakcja pomiędzy człowiekiem a miastem, doświadczanym przez oko, ucho, nos, język, skórę, mięśnie, wydaje się być sednem egzystencji ludzkiej, zakodowanej w otaczających go budynkach, będących dziełem pokoleń jego poprzedników. W nich właśnie zapisane są pamięć i historia, w których jesteśmy zakorzenieni, na fundamencie których budujemy swoją tożsamość zbiorową i indywidualną. Miasto jest gwarantem ciągłości historii i kultury. A zatem z oczami na koniuszkach palców (jak mawiał fiński projektant Tapio Wirkkala) oraz ze wspomnieniem smaku oranżady w proszku na językach wyruszamy w miasto, aby je doświadczyć, zrozumieć, poczuć, przyswoić i zapamiętać na nowo.
